جمعه ها دلم حال و هوای منتظر دارد.آیا می شود این موی سپید، عمر سپری شده، جمال دل آرای امامش را که نور دیدگان امام حسن عسگری علیه السلام است و دل هر شیعه و دوستدار آن امام همام در هوایش پر می کشد و دعا می کنم بار دیگر به ان صحن و سرا مشرف شوم و از نزدیک عرض سلام و ارادت کنم.

امام زمان فرموده اند:" برای فرج من دعا کنید، همانا دعای شما باعث فرج و گشایش برای خودتان میشود."

این هفته علاوه برای ظهور آن غایب از نظر، از امام زمان عج الله تعالی می خواهم دعا کنند تا خداوند برای یکی از زراره ی بیمار و مستمند، حضرت زهرای مرضیه سلام الله علیها،که همسرش فلج و دارای سه فرزند دو ماهه و سه ساله و پنج ساله است، فرجی قرار دهد.این شخص به خاطر وضعیت همسرش نیاز به منزلی بدون پله دارد تا جابه جایی همسرش با ویلچر آسان تر شود.

صلوات خدا به روح پدر بزرگوارم که سال ها  روزهای جمعه این اشعار جانسوز را بر منابر مسلمین با سوز وگداز میخواند. عاش سعیدا و مات سعیدا.

افسوس که عمری پی اغیار دویدیم

از یار بماندیم به مقصد نرسیدیم

سرمایه زکف رفت، تجارت ننمودیم

جز حسرت و اندوه مطاعی نخریدیم

خرما نتوان خورد از این خار که کشتیم

دیبا نتوان بافت از این پشم که رشتیم

بر لوح معاصی خط عذری نکشیدیم

پهلوی گناهان حسناتی ننوشتیم

ما تشنه لب اندر لب دریا متحیر

آبی به جز از خون دل خود نچشیدیم

ای حجت حق پرده ز رخسار بیفکن

کز هجر تو  ما پیرهن صبر دریدیم

پیری و جوانی چو شب و روز بیامد

ما شب شد و روز آمد و بیدار نگشتیم

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا  

   ولادت  امام رئوف را به ساحت مقدس آقا صاحب العصر و الزمان تبریک عرض می نمایم.

 یا امام رضا! درایام ولادت سراسر شور و سرور شما، علاقه مندان به شما بسیار خوشحال هستند و هر کس را دعوت نمایید به هر طریق از راه دور و نزدیک به آن مکان مقدس مشرف می شود و دست ادب بر سینه می گذارد و سلام عرض می کند. حتی کبوتران پروانه وار دور گنبد و بارگاه شما شبانه روز پرواز می کنند و از این خوان نعمت متنعم می شوند.

قربون کبوترهای حرمت، امام رضا

قربون این همه لطف و کرمت، امام رضا

 یاد و خاطره شما آن هنگام که وارد شهر تاریخی نیشابور شدید و حدیث

را ازاجداد بزرگوارتان بیان فرمودید، تا قیام قیامت در ذهن شیعیان و دوستداران شما هست.

 در تاریخ هست شما در زمان ولایت عهدی غلامان را سرسفره کنارخود می نشاندید و با محبت لقمه به دهان آن ها می گذاشتید.آن نماز باران که دشمن شما را شرمنده کرد و دوستان را شادمان کرد، تاریخ را طلایی کرده و هرگز فراموش نمی شود.

 یا امام رضا! شما ضامن آهو شدید، به هرزبان وهر قلمی این محبت امام معصوم را نسبت به آهو می نویسند، اما قلم یارای نگاشتن این محبت نیست.

   شهر مقدس مشهد میعادگاه عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت همواره ازعشاق آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم  موج  می زند و همه ی زوار،با جان و دل به زیارت می آیند و عرض ارادت کرده و از خدا می خواهند، واسطه ی فیض شوید و برای آنها دعا نمایید و مطابق آن حدیث  که فرمودید:" هر کس به زیارتم بیاید، در سه جای سخت به سراغش می روم." دراین سه مرحله ی خوفناک سراغشان بروید.

بارها به زیارت شما مشرف شدم، با نگاه به ضریح مطهر شما خود را بی نیاز و حاجت روا احساس کردم.

یا امام رضا! باز هم توقع دارم اگر مرا قابل می دانید، دوباره دعوت نمایید.

ای غریبی که ز جد و پدر خویش جدایی

خفته در خاک خراسان تو غریب الغربایی

اغنیا مکه روند و فقرا سوی تو آیند   

جان به قربان تو آقا که حج فقرایی

السلام علیک یا بنت موسی ابن جعفر یا فاطمه المعصومه

تو کیستی سلاله ی زهرای اطهری

معصومه ای ، کریمه ی آل پیمبری

ممدوحه ائمه و محبوبه ی خدا

احمد خصال هستی و صدیقه منظری

باب الکرم سلاله ی باب الحوائجی

ام العفاف ، دختر موسی ابن جعفری

تو سومین ملیکه ی اسلام فاطمه

آیینه دار زینب و زهرای اطهری

مریم پی زیارتت آید اگر به قم

اقرار می کند که همانا تو برتری

گویند که باز میشود از قم در بهشت

توخود بهشت قرب خداوند اکبری

گویند سایه ی حرمت بر سر قم است

قم را نه بلکه ملک جهان را تو محوری

  تولد حضرت معصومه سلام الله علیها را خدمت آقا موسی ابن جعفر علیه السلام و حضرت صاحب العصر و الزمان تبریک و تهنیت عرض می نمایم.باردیگر خداوند بر من منت نهاد و به سالروز تولدتان شادمان شدم.

  ایام ولادت شما که دهه کرامت نامیده شده و به ولادت آقا علی ابن موسی الرضا علیه السلام منتهی می شود، شهر مقدس قم حال و هوای دیگری دارد. اطراف حرم مطهر جمعیت مشتاق آل محمد موج می زند. همه در این شادی خود را سهیم میدانند و سعی می کنند به حرم مطهر برسند و از نزدیک آن ضریح نورانی را لمس کنند و بگویند:

یا فاطمه اشفعی لنا فی الجنه

با خواندن زیارت نامه شما را واسطه قرار می دهند که از خدا حاجتشان را بخواهید. این مردم شنیده اند که قبل از تولد شما، جد بزرگوارتان امام صادق علیه السلام، تولدتان را بشارت داده است.

در وصف شما کتابها نوشته اند ولی همچنان خود را عاجز از توصیف میدانند. اول ماه ذیقعده برای همه شیرینی خاصی  دارد.

 به حق روز ولادت شما را روز دختر نامگزاری کرده اند. دختری که در صدر اسلام در نهایت قساوت قلب، زنده به گور می کردند، حالا روز مخصوص به آنها اختصاص داده شده است.انشاء الله دختران قدر حضرت معصومه سلام الله علیها و خودشان را بدانند.

 شعر از غلامرضا سازگار

السلام علیک یا جعفربن محمد الصادق

شهادت امام ششم، صادق آل محمد را به ساحت مقدس آقا صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف تسلیت عرض می نمایم.

یا امام صادق! در ایران اسلامی سالگرد شهادت شما را با سوز و گداز برگزار می کنند و مداحان اهل بیت عصمت و طهارت ذکر می کنند :

امام صادق، قرآن ناطق

گردیده قربان، در راه قرآن

شیعیان هرگز یاد و خاطره شما را با قال الصادق علیه السلام فراموش نمی کنند. بهترین یادگار شما، زیارت شریف عاشورا، را به جان و دل می خوانند و در رثای جدّ بزرگوارتان اشک می ریزند. کتاب گران سنگ اصول کافی در کتابخانه ها نور افشانی می کند. هر ورقی که از کتابهای مذهبی بخوانم، غالبا کلمات گهربار شما چشم نواز است. فراموش نمی کنم که مرقد مطهر آقا امیرالمومنین علی ابن ابی طالب علیه افضل صلوات المصلین را شما بعد از صد سال پیدا کردید.

یا امام صادق! شیعیان بسیار از رفتار و گفتار شما استفاده می کنند، گرچه کما هو حقه نمی توانند حق شیعه گری را صادقانه به انجام برسانند .

یا امام صادق! همه آرزومندان را دعوت بفرمایید، مشرف بشوند پشت دیوار متبرک بقیع، از نزدیک عرض ادب کنند و خاک آن مکان ملائک پاسبان را سرمه چشم خود کنند.

نقل شده، یکی ازعلما که برای اولین بار به مکه و مدینه مشرف شده بود وقتی کنار قبرستان بقیع رسید و از پله ها بالا رفت، آن قدر گریه کرد که از حال رفت و بی هوش شد. به منزل بردنش. هنگامی که به هوش آمد گفت : " تا در مکه و مدینه هستم، مرا بقیع نبرید، من طاقت ندارم قبر چهار امام را با خاک یکسان ببینم."

یا امام صادق! شرمنده ام که سالها است که دلم می خواهد بیایم از نزدیک به قبر بی شمع و چراغت عرض ادب کنم و زیارت بخوانم. چقدر از مرحله دورم. خدا رحمت کند  پدر روضه خوانم را که سالها بر سر منابر مسلمین می خواند:

ای امام صادق! دل ما برای زیارت شما ، پر می زند ولی چه کنیم که دستمان بسته است، از همین مکان دور عرض می کنیم:

گرچه دوریم، به یاد تو سخن می گوییم

بُعد منزل نَبُوَد در سفر روحانی

زبان حال زوّار آن مکان مطهر و نورانی را چنین می خواند:

هر شب که درِ بقیع را می بندند

من گریه کنم به پشت دیوار بقیع

گریم به بقیع و قبر زوار بقیع

شیعیان آن قدر به بقیع علاقه مندند که در شهر و دیارشان وادی بقیع درست کرده اند.

چند کلامی از امام صادق علیه السلام:

هر کس هنگام ناراحتی ارحامش را مسح کند، آرامش پیدا می کند.

هر کس به خداوند و روز قیامت عقیده دارد، به وعده اش وفادار است.

یک لقمه نان حلال ، در نظر من (امام صادق علیه السلام)از دو هزار رکعت نماز مستحبی بالاتر است.

مراعات با مردم، نصف دین است.

شما برزختان را درست کنید من بهشت را برای شما ضمانت می کنم.

هر کس نماز را سبک بشمارد، به شفاعت ما نمی رسد.

گویم زامام صادق این طرفه حدیث

تا شیعه او به لوح دل بنگارد

فرمود که بر شفاعت ما نرسد

هر کس که نماز را سبک بشمارد

فضایل شما آن قدر زیاد است و خدمات شما به مکتب اهل بیت آن قدر هست که در این مقال نمی گنجد، تبرکا چند سطری عرض ارادت کردم.

 روزی امام صادق علیه السلام به یکی از شاگردان خود فرمودند: "در این مدت که نزد من تعلم نمودی، چه چیز آموخته ای؟"

 آن شخص عرض کرد: "هشت مساله از شما آموختم." امام صادق علیه السلام فرمودند: "آن هشت مساله را بیان کن."  شاگرد بیان داشت:

1.فهمیدم هر کسی هنگام مرگ، از آن چه دوست دارد جدا می شود. سعی کردم تا دوستم کسی باشد که در وقت مرگ از من جدا نشود، بلکه در تنهایی مونس من باشد و آن دوست، کارهای نیک من است. چنان که خداوند در قرآن می فرماید:  "هرکس که عمل بد انجام دهد به آن کیفر داده می شود."(نساء/123) " و هر کس از زن و مرد با ایمان به خدا، کاری شایسته کند. آنان به بهشت درآیند و به قدر پرده هسته خرمایی به ایشان ستم نکنند."(نساء/123و 124)

2.دیدم گروهی به داشتن مال افتخار می کنند و گروهی به نیاکان خود مباهات می نمایند و حال آن که خداوند متعال، افتخار را در تقوا و پرهیزکاری قرار داده است، آن جا که در قرآن می فرماید: "گرامی ترین شما در نزد خدا، پرهیزکار ترین شماست."(حجرات/13)

پس کوشش کردم نزد خدا گرامی و کریم باشم.

3.دیدم مردم  در میان لهب و لعب و هواپرستی غوطه ور هستند، اما از قرآن شنیدم که می فرماید: "آنان که از خداوند ترسیدند و پیروی از هوای نفس ننمودند، بهشت جای آنهاست."(نازعات/40) سعی نمودم تا مقابل خواهش های نفسانی، ایستاده و جلب رضایت و خشنودی خدا نمایم.

4. دیدم هر کسی که چیز نفیسی به دستش می رسد، می کوشد تا آن را در جای امنی در صتدوقی گذاشته تا حفظ شود اما خداوند در قرآن می فرماید: "کیست که وام به خداوند بدهد (در راه خدا قرض بدهد) تا خدا چندین برابربه او عنایت فرماید." (بقره/245) من پاداش چند برابر را برگزیدم و صندوقی محفوظ تر از صندوق خدا نیافتم. همت گماشتم که هر چیز نفیس و گرانبهایی که به دستم رسید آن را برای روز حاجت(قیامت) در صندوق الهی ذخیره کنم.

5.دیدم مردم بر سر رزق و روزی حسادت می ورزند و حال آن که خداوند در قرآن می فرماید: " ما در دنیا رزق و روزی انسان را تقسیم و تقدیر کردیم." (زخرف/32)

بنابراین بر احدی حسد نبردم و نسبت به مالی که از دستم رفت، افسوس نخوردم.

6.دیدم برخی از مردم با بعضی دیگر دشمنی می کنند ولی خداوند در قرآن می فرماید: "شیطان دشمن ماست، شما نیز او را دشمن قرار دهید." (فاطر/6)

7.دیدم مردم در راه به دست آوردن روزی بسیار تلاش می کنند (هر چند از راه حرام باشد) با این که خدا در قرآن می فرماید: "نیافریدم جن و انس را مگر برای این که مرا پرستش کنند، من(خدا) از آنان روزی نخواسته ام و طعامی اراده نکرده ام، تنها خداوند روزی دهنده تواناست."(ذاریات/56الی 58)

دانستم که وعده خدا حق است و گفتارش راست. به وعده او اطمینان پیدا کردم و به گفتارش راضی شدم، از این راه به عطای خداوند دل بستم و دیگر به سراغ روزی (از راه حرام) نرفتم و همت را در راه انجام وظیفه گماشتم.

8.دیدم بعضی از افراد به بدن سالم خود، اعتماد دارند و برخی به مال زیاد خویش دل بسته اند و گروهی به افراد دیگر تکیه و اعتماد نموده اند و شنیدم که خداوند می فرماید: "کسی که تقوای الهی پیشه کند، خداوند او را از گرفتاریها بیرون آورده و روزی او را از راهی که گمان به آن ندارند، می رساند و کسی که به خدا توکل نماید، خدا او را کافی است." (طلاق/2و 3) و با توجه به این آیه ها، به خدا توکل و اعتماد نمودم و از دیگران چشم پوشیدم.

امام صادق علیه السلام فرمودند: " احسنت، به خدا سوگند تعالیم تورات، انجیل، زبور، قرآن و دیگر کتب آسمانی به این هشت مساله برمی گردد."

المواعظ العددیه، صفحه 208

امیرالمومنین علی علیه السلام فرمودند :

مردانی که خدا را آنچنان که باید شناخته اند و هم ایشانند یاوران مهدی علیه السلام در آخرالزمان.

ماخذ : اربلی،کشف الغمه،ج2،ص478

بسم الله الرحمن الرحیم

ماه عسل تمام شد. عیدتان مبارک.

چه ماهی! چه عسلی! برای عسل دوستان!

در روزهای ماه مبارک رمضان با مستمندانی روبه رو شدم که، به خاطر اطاعت امر پروردگارشان روزه دار بودند در حالی که اصلا به دهانشان عسل نمی خورد.

 در برنامه ماه عسل، بعضی از افراد انسان را شرمنده می کردند و گاهی چنان از سرگذشت هایشان را تعریف می کردند که از صمیم قلب دعایشان می کردم.

هروقت نوبتم بود، تلوزیون نگاه می کردم. جالب ترین برنامه هایی که پخش شد:

اول آن جوانی که پنج سال بود از همسرعزیزش روی ویلچر نگهداری می کرد.

دوم پدری که با قدرت از قصاص فرزندش، به خاطر قرآن، در ماه نزول قرآن، صرف نظر کرد و یادآور شد که حضرت امام فرموده اند: عالم محضر خداست.

سوم آن خانمی که یک هفته در چاه 25 متری بود اما امیدش را از دست نداده بود و چنان حرف می زد که به شنونده آموزش دینداری و توسل، از پنج تن آل عبا تا حضرت علی اصغر می داد.

چهارم آن جوانی که با سرپرستی بیش از 130 پسر بی سرپرست، یاد و خاطره آقا و مولای یتیمان حضرت علی علیه السلام را تداعی می کرد و یاد آور ایثارهای رزمندگان سال های دفاع مقدس بود.

پنجم دو جوان با غیرتی که در سازمان بهشت زهرا خدمت می کردند و با پول حلال زندگی را می گذراندند.

ششم حسن آقای مقوا خوابی که صد میلیون پیدا کرد و به صاحبش رساند.

هفتم علی اصغر شانزده ساله که 250 میلیون پیدا کرد و به صاحبش رساند و گفت نان حلالی که انسان با زحمت کار کند و خودش به دست آورد، خوب است. یادم آمد آقا امام صادق علیه السلام که فرمودند:" یک لقمه نان حلال، در نظر من از دو هزار رکعت نماز مستحبی بهتر است."

این ها مختصری از ماه عسلی است که یادم ماند و نوشتم.

در این ماه عسل یکی از دوستانم که سال های جوانی و سلامتی اش در منزلشان جلسات قرآن داشت، به خاطر کهولت سن، حتی نمی توانست قرآن را دستش بگیرد، از من سوال کرد که آیا خوابیده می توانم، قرآن بخوانم؟

در این ماه عسل چنان با سرعت عبور کردیم که نفهمیدیم همسایه چه حال است؟ یتیم چه می کند؟ واقعا خدا غریب بود یعنی عیال خدا که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سفارش فرموده، غریب بود.

ماه عسل به بهترین وجه ممکن، افراد را عسلی کرد. برنامه سازان باید بدانند که امید بعضی ها در ماه رمضان، ماه عسل و درس های قرآن بسیار شیرین از حرم مطهر آقا و سرورمان علی ابن موسی الرضا، است. بنده سی و نه سال است که هر وقت ممکن شده صحبت های حاج آقا قرائتی را، به ویژه بعد از انقلاب، در سیمای جمهوری اسلامی مرتب نگاه می کنم و از صمیم قلب  به همه ی دست اندرکارانش دعا می کنم.

 کسانی که در راه رفتن و نشستن مشکل دارند با دراز کشیدن جلوی تلوزیون این برنامه های خوب را نگاه می کنند و دعای خیرشان بدرقه راه  همه ی ماه عسلی هاست.

در ماه عسلی که تمام شد، عسل را به آدم های ناشکر و ناسپاس پروردگار که به خاطر کوچکترین مساله ای، ناسپاسی می کنند و به خدا پیله می کنند، نشان دادند.

در این ماه عسل، بار دیگر به فرمایش مولای متقیان علی علیه السلام که می فرمایند:"عرفت الله بفسخ العزایم " یقین پیدا کردم.

وقتی یادم می آید نعمتی از میلیاردها نعمت، می گویم خدایا شکر به خاطر میلیاردها نعمت، و یادم می آید این آیه قرآن که خداوند متعال فرموده: " و ان تعدوا نعمه الله لا تحصوها؛ و اگر بخواهید نعمات بی شمار الهی را بشمارید، نمی توانید." از خجالت به درگاه الهی می گویم: "میلیاردها شکرانه، به خاطر یک نعمت".ا ستادی در رادیو معارف می گفت: " اگر تمام عمر سر به سجده بگذاریم، عمرمان کفاف شکرانه ی نعمت های الهی را نمی دهد."

 امید که با شناخت نعمات بی شمارش، سال هایمان عسل باشد.

امام صادق علیه السلام درتفسیر آیه 80 سوره هود می فرماید : یاوران مهدی همان ارکان مستحکم می باشند. به هرکدام از یاران مهدی (عج) قوت ونیروی 40 مرد عطا می شود.

منبع : ینابیع الموده ، صفحه 509

شهادت مولی الموحدین آقا علی امیرالمومنین، علیه افضل الصلوات المصلین، را به ساحت مقدس آقا صاحب العصر و الزمان، عجل الله تعالی فرجه الشریف، تسلیت عرض می کنم.

آقا علی بن ابی طالب در روز نوزدهم ماه رمضان در محراب مسجد کوفه هنگام نماز صبح، فُزتُ وَ رَبِّ الکَعبَه فرمود و محراب به خون سرش رنگین شد.

      این ندا آید از عالم بالا
کشته شد در نماز علی والا
مظلوم علی جان مظلوم علی جان
گردیده قربان در راه قرآن

نمازگزاران همواره اوقات آقا امیرالمومنین را با صلابت دیده بودند. قهرمان قهرمانان، دلیر مردی که با علم به قتل پیامبر -صلی الله علیه و آله وسلم- جای آن وجود مبارک خوابید. اما با همان صلابت، هنگامی که یتیمی را می دید، زانوان مردافکنش می لرزید و در برابر اشک یتیم زانو می زد و با محبت او را نوازش می کرد.

وقتی مرد نابینای مسیحی را دید که مستمندانه و فقیرانه ایستاده تا کمکش کنند، فرمان داد از بیت المال برایش حقوق قرار بدهند. در همان حال، برادر فقیر نابینایش به خاطر عیال وار بودنش تقاضای حقوق بیشتری از بیت المال کرد، حضرتش آهن گداخته را نزدیک دستش برد و فرمود:" من فردای قیامت به خاطر مصرف نا به جای بیت المال چه طور جواب خدا را بدهم".

چقدر در مقام  آقا امیرالمومنین، شیعیان و دوستداران، کتابها نوشته اند و شعرهای طولانی سروده اند و از دریای بیکران علم امیر بیان، بهره ها برده و خیر دنیا و آخرت را از آن خود کرده اند و به عجز خود در برابر عظمت مولای متقیان، اعتراف کرده اند.

چه شود که ای شه لا فتی ، نظری به جانب ما کنی 

که به کیمیای نظاره ای ، مس قلب تیره طلا کنی

تو به شهر علم نبی دری ، تو ز انبیاء همه برتری

تو غضنفری و تو صفدری ، چه میان معرکه جا کنی

تو زنی به دوش نبی قدم ، فکنی بتان همه از حرم
حرم از وجود تو محترم ، تویی آنکه نماز را به پا کنی

حتی غیر مسلمان ها مدهوش علم آن حضرت شده اند، تا جایی که جرج جرداق مسیحی (استاد ادبیات عرب در لبنان) می گوید: "جاذبه های کلمات امام علی علیه السلام شوری در من ایجاد کرد که دویست بار نهج البلاغه را مطالعه کردم".

 اقیانوس نهج البلاغه تا قیام قیامت راه گشاست. انسان به هر درد که گرفتار شود و با هر مصیبتی که رو به رو شود، وقتی وارد بحر بیکران نهج البلاغه می شود، مرحمی بر دردش گذاشته و آلامش تسکین می یابد. حتی ادعیه آن بزرگوار -دعای کمیل- فراز فرازش دل را جلاء می دهد و انسان از کلمات قصارش شرمنده می شود.

علىّ انیس عاشقان ، علىّ پناه بى کسان

علىّ امیرمؤمنان ، که مدح او خدا کند

یا امیرالمومنین! از هر فصل طلایی تاریخ گهربارتان که بنویسم، یقین دارم که حق مطلب اداء نمی شود.

آب دریا را اگر نتوان کشید

هم به قدر تشنگی باید چشید

یا مولای! شب های احیاء برابر با شب ضربت خوردن و شهادت شما است. مرحوم پدرم در این ایام می فرمود:

آقا امیرالمومنین با فرق شکافته به دست اشق الاشقیاء، وقتی از مسجد به طرف خانه می رفت، دستور فرمودند طوری او را ببرند که زینبش با آن حال پدر را مشاهده نکند.

عرضه بداریم یا علی!  در کربلاء وقتی هوا تیره و تار شد و زینب محزون دید که زمین می لرزد و دوان دوان خود را به حسینش رساند، نیزه شکسته ها را کنار زد و بدن قطعه قطعه شده ی برادر را که سردر بدن نداشت را مشاهده کرد، کجا بودی؟ زینب دست برد زیر بدن و فرمود: خدایا! این قربانی را از آل محمد قبول بفرما. و بعد از آن لبها را به رگ های بریده ی برادرش نهاد و بوسید و به وصیت مادرش عمل کرد.

هرگز کسی چون من تن بی‌سر نبوسید
بوسیدم آنجایی که پیغمبر نبوسید
حیدر نبوسید، زهرا نبوسید
حتی نسیم، صحرا نبوسید

شیعیان یقین دارند هنگام جان دادن، شب اول قبر، در برزخ و قیامت، شما با محبت به دادشان خواهید رسید.

داستان کور خرابه نشین که با محبت شما دانه های انار خورده بود، دل هر دردمندی را به آتش می کشد.

برای هر مشکلی شیعیان از صمیم قلب می گویند: یا علی!

ای پدر عزیز! یتیمانِ شیر به دست، هرگز از تاریخ محو نمی شوند. به خاطر خدمت و رفتار امامشان، حاضر بوند، به سفارش دکتر، همه ی غذایشان که کاسه ای شیر بیش نبود را برای خوراک پدر یتیمان بدهند، شاید آن مظلوم عالم حالش خوب شود، اما شما به درجه ی رفیع شهادت نائل شدید و کریمانه وصیت به برخورد خوب با قاتل خود نمودید.

به جز از علی که گوید به پسر که قاتل من

چو اسیر توست اکنون، به اسیر کن مدارا

برو ای گدای مسکین، در خانه علی زن

که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را

و در بیست و یکم ماه مبارک رمضان با عالم فانی وداع نمود و امت یتیم گردید.

خدا حافظ ای خاطرات فدک

خداحافظ ای نان خشک و نمک

خداحافظ ای شهرغم پرورم

خداحافظ ای مهربان دخترم

یا امیرالمؤمنین! در کمال ناباوری به آستان ملائک پاسبانت، با پای خسته رسیدم. یقین کردم فقط دعوتم کردید.

شکر خدا که تیر دعا بر هدف رسید

روی سیاه من به ضریح نجف رسید

یا حضرت علی! واقعا دلم پَر می کشد دوباره به صحن و سرای با صفای شما بیایم .

در کعبه شد تولد و به محراب شد شهید

نازم به حسن مطلع و حسن ختام او