عاشورا، روز شهادت حضرت حسین بن علی علیه السلام است.

عاشورا، روز شهادت هفتاد و دو یار با وفا و جان بر کف در رکاب امام زمانشان است.

عاشورا، روز شهادت ماه قمر بنی هاشم آقا ابوالفضل العباس علیه السلام است.

عاشورا، روز شهادت آقا علی اکبر، جوان امام حسین علیه السلام است که خَلقاً و خُلقاً و منطقاً به رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم شباهت داشت.

عاشورا، روز شهادت طفل شش ماهه ی آقا ابا عبدالله بر روی دستان امام است.

عاشورا، روزی است که امام حسین علیه السلام برای اقامه ی نمازش، دو تن از بهترین یارانش جان به قربانش کردند.

خدا رحمت کند پدرم را، در چنین ایامی می فرمود:

قربان دردهای دلت یا حسین

غسلت که داد، کی کفنت را برید و دوخت

بر حالت غریبی ات آقا دل که سوخت

این روز را به ساحت مقدس حضرت حجه بن الحسن آخرین ذخیره ی الهی تسلیت عرض می کنم.

و از قول امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف می خواند:

ای جد غریب! فراموش نمی کنم آن وقت و ساعتی که اسب بی صاحبت با یال غرق خون و زین واژگون، به خیام حرم برگشت.

هزار حیف نبودم به ظهر عاشورا

که یاریت بنمایم به دشت کرب وبلا

ولی تلافی آن می کنم به صبح و مساء

لَأَندُوَنَّکَ فی کُلِ حالِ یا جدّا

به کربلا که نبودم کنم تو را یاری

ولیک روز و شب می کنم عزاداری

از صبح تا ظهر عاشوراء همه یاران، برادران و حتی طفل شش ماهه ی امام حسین به شهادت رسیدند. امام حسین علیه السلام مدام ذکر می گفت و به آسمان نگاه می کرد و می فرمود:

لا حَولَ و لا قُوَّه إلّا بِالله

امام چنان وداعی نمود که دل اهل آسمان را به درد آورد.

پس با زنان گفت آخر وداع است

دیگر به محشر افتاده دیدار

آن سینه ریشان، بر چشم ایشان

شد روز روشن، همچون شب تار

امام به میدان رفت، خطبه خواند و اول خودش را معرفی نمود و بعد آن جاهلان را نصیحت کرد.

گفت با لشکر کفار حسین بن علی

یاور دین خداوند توانا باشید

گرشما را به جهان دینی و آیینی نیست

لا اقل مردم آزاده به دنیا باشید

حضرت زینب دید، زمین کربلا می لرزد، هوا تیره و تار شده، دوان دوان خود را به گودی قتلگاه رساند سنگ ها و شمشیر شکسته ها را کنار زد، دید حسینش چه حسینی! سر در بدن ندارد، لباس به تن ندارد، دست برد زیر بدن برادر و فرمود:

 خدایا این قربانی را ازما، آل محمد، قبول بفرما.

 خم شد و لبها را به رگ های بریده گذاشت و گفت:

بوسیدم آن جایی که پیغمبر نبوسید،حیدر نبوسید زهرا نبوسید، حتی نسیم صحرا نبوسید

و آن گاه: 

روی در مدینه کرد، که یا ایها الرسول

این کشته فتاده به هامون حسین توست

این صید دست و پا زده در خون حسین توست

این ماهی فتاده به دریای خون که هست

زخم از ستاره بر تنش افزون حسین توست

پس روی در بقیع و به زهرا خطاب کرد

مرغ هوا و ماهی دریا کباب کرد

ای مونس شکسته دلان حال ما ببین

ما را غریب و بی کس و بی آشنا ببین

و آن گاه به جانب امام روی کرد و گفت:

ای وارث سریر امامت ز جای خیز

برکشته گان بی کفن خود نماز کن

طفلان خود به ورطه ی بحر بلا نگر

دستی به دست گیری ایشان دراز کن

یا دست ما بگیر و از این دشت پر بلا

بار دگر روانه به سوی حجاز کن

یا ابا عبدالله، در شهادت شما هر کدام از مصیبت ها که یادآوری شود به صبر شما می رسیم. شیعیان ودوستداران اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام هرگز مصائب شما را فراموش نمی کنند.

روز عاشورا، یادآور شجاعت و جوانمردی و از خود گذشتگی شما و مصائبی که بر اهل بیت شما به خاطر دین خدا وارد شد، می باشد. این روز هرگز از یادها فراموش نمی شود.

ای حسین ای پسر خون خدا

ای جمال تو بهشت شهداء

ما و دل از تو بریدن ابدا

تو که جان دادن ما را دیدی

امتحان دادن ما را دیدی

تو که از شاخه غم گل چیدی

تو که خود داغ برادر دیدی

تو که خود بر سر نعش پسرت

چتر غم سایه فکن شد به سرت

باز مهر تو روشنگر ماست

باز ایمان و شرف سنگر ماست