ولادت سراسر سرور و شادمانی آقا باقرالعلوم –علیه السلام- به پدر بزرگوارش حضرت علی بن الحسین –علیه السلام- تبریک و تهنیت باد

میلاد پنجمین خورشید امامت، در اولین روز ماه زیبای رجب، در تاریخ ضبط شده است.

از خانواده ی امامت است.

جدش حسین بن علی –علیه السلام- است.

همه ی شیعیان هرچه بخواهند نقل کنند غالبا قال الباقر –علیه السلام- می گویند.

باقر یعنی شکافنده ی علم.

زمانی امام باقر –علیه السلام- دیده به جهان گشود که امام حسین –علیه السلام-  در حیات بود. در واقع امام باقر عصر امام حسین –علیه السلام- را در کودکی درک کرده است.

ایشان در دامن پدری با تقوا، با نماز و سجده های طولانی که او را سیدالساجدین لقب دادند، تربیت یافته است.

نور دیدگان امام سجاد، علم آل محمد را در عصر خودش به بهترین وجه ممکن تعلیم و گسترش داد.

امام باقر –علیه السلام- مثل جدش آقا امیرالمؤمنین علی –علیه السلام- از کار و تلاش برای نان و لقمه ی حلال هیچگاه غفلت نمی کرد. در آفتاب گرم مدینه روزی مشغول کارگری بود. یک نفر او را در آن حال دید و گفت: "یابن رسول الله اگر در این حالت از دنیا بروی جواب خدا را چه خواهی داد که برای دنیا کار می کنی!" امام باقر –علیه السلام- فرمود: "این بهترین حالت است که برای امرار معاش خانواده ام، از راه حلال تلاش می کنم".

خدا پدرم را رحمت کند بارها سر منابر مسلمین قال الباقر و قال الصادق –علیهما السلام- را می خواند و مردم را راهنمایی می کرد.

دعا می کنم امام باقر به مدینه دعوتم کند تا خاک مرقد مطهرش در بقیع را سرمه ی چشمانم کنم.

هرچند کسی را کمتر یارای نوشتن فضائل امام باقر –علیه السلام- است لیکن تبرکاً از کلمات گهربار آن امام همام بهره می جویم:

"هیچ بزرگواری و آبرومندی همچون بلند همتی نیست"