سلام بر مهر آفرین ،سلام بر مهربانان،سلام بر معلمان و سلام بر معلمان شهید . تقاضا ی من از شما مهر پروران این است که دانش آموز را از مدرسه نترسانید، چون دانش آموزی که بترسد نمی تواند  درس بخواند.مهر امسال نوه ی گلم با چه ذوقی  قبل از مهر ماه ،در انتظار مدرسه ، هر روز لباس فرمش را می پوشید وبا آن لباس مهمانی می رفت و دوچرخه بازی می کرد ،حتی با آن می خوابید.اولین روز با شوق بسیار به مدرسه رفت ،اما از صبح روز دوم گریه کنان دیگر  نمی خواست  به مدرسه برود و می گفت :"آقا معلم  گفته هر کس شلوغ کند گوشش را سوراخ می کنم و گوشواره می اندازم تا دختر بشود."این طفل معصوم که شوخی وتهدید معلم را متوجه نشده بود  می گفت :"من اصلا مدرسه نمی روم خانه می مانم و در آشپز خانه به مامان کمک می کنم".

معلم با مهربانی می تواند شاگرد را تربیت کند و او را به درس و مدرسه علاقه مند نماید.  معلم باید از رفتار دانش آموز بفهمد او چه مشکلی دارد.در این ماه مهربانی آخرین ساعت شب دانش آموزی با التماس و اشک از مادرش می خواست به خانه برگردد و شب را کنار هم بخوابند،مثل باران  از چشمانش اشک می بارید و آب دماغش را با لباسش پاک می کرد و بعد از تلفن هم ساعتی گریه کرد و مادرش را می خواست ،اصلا یادش نبود که مادرش بارها هنگام خواب و مدرسه رفتن او را تحقیر کرده و ناسزا گفته و کتکش زده و بارها به او گفته که تو و پدرت را نمی خواهم  و از شما خسته شده ام.این مظلوم در ماه مهر فقط مهر طلب می کرد.در این موارد معلم باید با زیرکی بفهمد دانش آموز با چه حالی روانه ی مدرسه شده است؟معلم باید با خنده وگریه ی دانش آموز آشنا باشد و بتواند برای مشکل او راه حل اراِئه دهد.

.و معلم بداند تنبیه، کار را بدتر می کند.دانش آموزی در نمازخانه بغل دستی اش را خندانده بود.دانش آموز دیگر از خنده ادرارش در رفته بود و شلوارش را خیس کرده بود .معلم هم که بازنشسته ی دعوت شده به غیر انتفاعی بود،دانش آموز یاد شده را از صف نماز پرت کرده بود،به طوری که بیضه اش  را که عمل کرده بوده ،درد گرفته بود.امیدوارم با هزاران جوان آماده به خدمت ،هیچ معلم بازنشسته ای به بهانه ی سابقه زیاد، دعوت به کار نشود.چون هیچ معلمی سابقه اش را از شکم مادرنیاورده و درطول خدمت ،تجربه به دست آورده ،دانش آموز خجالت داده ،مقنعه از سر بچه کشیده ،جلوی پدر و مادر کتک  زده و کیف کرده که تنبیه کرده ودانش آموز را آدم کرده است ؟