ولادت امام حسن عسگری علیه السلام مبارک. این ولادت مبارک را خدمت نور دیدگانش آقا صاحب العصر والزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف تبریک و تهنیت عرض می نمایم.

هر کس برادر دینی خود را پنهانی پند دهد او را آراسته است، و هر کس او را آشکارا پند دهد، او را دچار عار ساخته است. «تحف العقول،368»

برای مؤمن چه زشت است که طمعی داشته باشد که او را خوار سازد. «تحف العقول، 368»

وقتی در کمال ناباوری به سامراء مشرف شدم، هر جا که قدم می گذاشتم خود را به حرم نزدیکتر دیده و شوق دیدار آن دیار در من بیشتر می شد. می خواستم پرواز کنم تا هر چه زودتر به آن صحن و سرای ملائک پاسبان برسم. چنان شوق و ذوقی داشتم که دوری راه و خستگی را فراموش کرده بودم. از ذوق تمام دیوارها، درختها، آسمان و زمین، همه را، در قاب چشم هایم جا می دادم. وارد حرم شدم، کاروان در نظرم نبود فقط خودم می خواستم بروم. از سیل جمعیت سرداب را بسته بودند. توی حیاط زیارت نامه خواندم. بعدا وارد حرم شدم، اذن دخول سیل اشکم را جاری می کرد و دست به سینه دعا می خواندم.

باور نمی کردم در حرم امام حسن عسکری علیه السلام هستم. هر چه توانستم دعا خواندم و برای کسانی که در حسرت این مکان مقدس روزشماری می کنند دعا کردم به این مکان مقدس مشرف شوند.

وقتی به طور معجزه آسا به کتاب زندگانی نامه ی امام حسن عسکری رسیدم دلم شاد شد که خداوند مرا لایق دانسته که این کتاب را بخوانم.

امشب از خدا می خواهم به حق این مولود عظیم خداوند فرج فرزند عزیزش آخرین ذخیره ی هستی امام زمان عج الله تعالی را برساند.

انسان به سرداب مقدس که مشرف می شود، انگار دنیا را به او داده اند و همه ی حوائجش برآورده شده، وجودش مالامال از عشق و امید به ظهور امامی که از اینجا غایب شده و خداوند وعده فرموده، خواهد آمد.

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست

هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

خدا رحمت کند پدرم را که در یک همچو ایامی می فرمود:

گرچه دوریم به یاد تو سخن می گوییم

بعد منزل نبود در سفر روحانی